1505) Die kettings is gebreek

ek stap uit die sel
die tralies se streep
skaduwees lê agter my

die nagslot wat jou
in die sel vaskeer
het vir die laaste keer
oopgeknars

ek stap uit
in witlig
wat streel oor my vel
en kyk om

dood en koud eenkant
staan jy daar
sel van die dood

ek kan weer lewe

Liked it? Share it please ...