Druppels lê soos onvoltooide reen teen my vensterruit

Die eensame amper laat druppels
kleef aan die ruit vas

soos n minnaar wat te laat besef
daar is amper niks meer oor nie

tevergeefs hang hy rond
voordat sy hartseer reis begin

die druppels kleef vasberade
die jaagwind het gaan lê

hulle gly stadig af
om deel te word

van die vreugdepoel

Liked it? Share it please ...