Jy bloeisel in die lente van jou lewe

In die lente het
die kaal takke gebot

die wêreld was oortrek met
wit pienk rooi

die winde het gekom
die wit pienk rooi
weggewaai

die babavrug ontbloot
die genadelose son
verdroog vele

voordat die koel groen blare
kon spruit

rooiwang en sappig het
appelkoos perske en appel gewag

om gepluk te word

daar was voos gedruk
afgeruk en halfgepluk

hoog bo het bang
die laat vrugte gesit

dit is al so laat
die blare reis op die wind

die felle somerson
brand alweer

hulle weet hulle gaan sterf
hoe lank moet ons nog hier
rondhang

(die appel hemel wag )

niemand wil ons meer hê nie
ons smaak nie meer lekker nie
ons is verrimpel en droog

(gedroogte appel smaak reg )

is ons almal nie maar net

komposkos

ek huil

n appelboom leef
n honderd jaar

en bloeisel elke jaar

Liked it? Share it please ...