dae van geluk knak en waai weg die vergetelheid in die herfsblare sterf die boodskappe daarop geskryf verweer verkleur droog gekraak onleesbaar ongelees soos baie sy sit aan die rand van die dam en skeur die somer se briefies aan stukke stukkies bladsy meng met die blare en styg saam met die stofwind sy ween …

die jong man sit op die kant van die bed en sus sy baba hy het nie geweet die wittebrood sou so eindig nie sy slaap nagdeur die blink naald haar nagmaat sy baba kerm heelnag My God ek het soveel gebid ek weet nie eens hoe om n doek te ruil nie Liked it? …